Με αφορμή μια ομιλία μου στα πλαίσια ανοικτής εκδήλωσης του Συλλόγου Φυσικών Κρήτης, το παρακάτω άρθρο μου με στοιχεία από την ομιλία.
Η Φυσική που δεν διδάσκεται
Ή μάλλον καλύτερα να ξεκινήσουμε με την Φυσική που διδάσκεται «βασανίζοντας» πολλές φορές τα παιδιά μας και δίνοντας μια εντελώς στρεβλή εικόνα για την Φυσική στους αποφοίτους του Ελληνικού σχολείου.
Η ιστορία ξεκινά με ένα σώμα μάζας m που κινείται πάνω σε ένα λείο δάπεδο με την βοήθεια μιας δύναμης, Το σώμα αυτό συγκρούεται με ένα άλλο σώμα και τα δύο μαζί πέφτουν στο κενό μέχρι ο κρότος τους να ξυπνήσει τον μαθητή που έχει αποκοιμηθεί στο τελευταίο θρανίο της τάξης. Την επόμενη χρονιά το σώμα μάζας m σε νέες περιπέτειες συνδέθηκε με ένα ιδανικό ελατήριο και άρχισε να κινείται περιοδικά ξανά και ξανά. Και όταν έφτασε η ώρα να μπούμε στο Πανεπιστήμιο το σώμα μάζας m έγινε Δίσκος μάζας M που άρχισε να κυλιέται χωρίς να ολισθαίνει. Κάπου προς τα μέσα στης ιστορίας μας φάνηκαν και λίγο τα κύματα να μας θυμίζουν την Άλγεβρα που δεν μάθαμε στην Β Λυκείου.
Μετά έρχονται οι Πανελλήνιες και οι δηλώσεις για τα απαιτητικά θέματα Φυσικής και την απογοήτευση που έφερε στα παιδιά μας. Και μετά οι πολιτικοί μας άρχοντες και όλοι εμείς να αναρωτιόμαστε τι φταίει… Βέβαια στον μαθητή μας που μόλις τελείωσε το Λύκειο για την Φυσική έχει μείνει μια πικρή ανάμνηση και ο Νεύτωνας να πλανιέται στην ατμόσφαιρα…Αν ρωτήσεις έναν απόφοιτο Λυκείου τι του έχει μείνει από τα 6 χρόνια Φυσικής, ίσως η απάντηση να είναι ένας μορφασμός ή «πολλές ασκήσεις και τύποι»! Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις μαθητές που αγαπούν την Φυσική γιατί ο καθηγητής του στο σχολείο ή στο φροντιστήριο την έβγαλε έξω από τα στενά πλαίσια των αναλυτικών προγραμμάτων, γιατί μίλησε στα παιδιά και για την Φυσική ως φιλοσοφία, έξω από την απλή εφαρμογή μεθοδολογιών.
Τι διδάσκονται σήμερα τα παιδιά μας στο σχολείο;